ถึงแม้ว่าคนโบราณจะสอนกันมาว่า "อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย" ดังนี้ก็ตาม แต่เราควรระวังคำพูดของคนอื่นโดยเฉพาะคำพูดหวาน ๆ ของคนไว้บ้างก็ดี น้ำอ้อยหรือน้ำตาลที่มีรสหวานทิ้งไว้นานเข้าก็เป็นน้ำเมาได้ น้ำคำหวาน ๆของคนบางคนก็ทำให้เราเมาได้เหมือนกัน พอเมาแล้วก็ทำให้หลง ลืมตัวลืมใจ เสียรู้เสียท่า บางครั้งถึงกับเสียเงินเสียทองให้เขาอย่างที่ไม่น่าจะเสียเพาะไปเชื่อคำหวานของเขา ข้อนี้ให้เราพิจารณาให้ดี ใครมาพูดจาหวาน ๆยกยอเราว่าดีอย่างนั้นเก่งอย่างนี้ ต้องระวังไว้ก่อนที่เดียว อย่าเพิ่งไปหลงไหลได้ปลื้มกับคำพูดของเขาในทันที่ เราจะได้ไม่เสียใจในภายหลัง ปลาทื่ตายไปส่วนหนึ่ง เพราะถูกเขา "ยกยอ" ขึ้นมาถ้ามันไม่ติด"ยอ"มันก็ไม่ตาย จึงควรระวังจะถูก "ยกยอ" แล้วจะตายเหมือนปลา
ที่มา หนังสือคำพ่อ คำแม่ ของพระธรรมกิตติวงศ์
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
อืมม.. คงเหมือนที่คนโบราณท่านสอน "หวานเป็นลม ขมเป็นยา" ได้ยินมาแต่เด็ก ไม่ได้คิดอะไร แต่พอมาคิดดูตอนนี้ มันก็จริงนา
ตอบลบ