ความเย่อหยิ่งถือตัว

               อันความเย่อหยิ่งถือตัวนั้น  กล่าวคือเราจะต้องระวังอย่าเป็นคนเย่อหยิ่งถือตัว  อย่าดูถูกดูหมิ่นคนอื่น โดยเฉพาะกับเพื่อนร่วมงานและคนทื่เราติดต่อด้วย รวมถึงคนที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกัน เพราะความเย่อหยิ่งถือตัวเป็นกิริยาที่ไม่งาม  ไม่มีใครที่จะชอบคบคนที่เย่อหยิ่งถือตัวแม้แต่ตัวเราเองก็ไม่ชอบคนที่ทำเช่นนั้น
                กิริยาที่ถือว่าเป็นความเย่อหยิ่งถือตัวก็คือการที่ชอบยกตัวข่มผู้อื่น  ชอบคิดว่าตัวเองดีกว่าเด่นกว่าเขา มีความรู้ มีหน้าที่การงานมีฐานะการเงินดีกว่าเขา  แล้วชอบวางตัวอยู่เหนือคนอื่น  ดูถูกดูหมิ่น หรือแสดงกิริยาท่าทางรังเกียจคนที่ด้อยกว่า  เป็นต้น
                คนที่แสดงกิริยาอย่างนี้ออกมา ผู้คนรอบข้างจะรังเกียจไม่อยากเข้าใกล้ และไม่อยากคบหาด้วย  คนที่เย่อหยิ่งถือตัวมักจะถูกโดดเดี่ยว  และต่อสู้ตามลำพังในเมื่อเดือดร้อนอะไรขี้นมา ความรู้ก็ดี ยศศักดิ์ก็ดี  เงินทองก็ดี  ใช่จะช่วยเหลือคนเราให้รอดต้วหรือพ้นภัยได้ทุกอย่างและทุกคราวไม่  บางครั้งสิ่งเหล่านี้ก็ไม่สามารถช่วยอะไรเราได้เลย  ไมตรีจิตความเป็นเพื่อน และความไม่ถือตัวต่างหากที่สามารถช่วยเราได้ในทุกกรณี  อย่างน้อยก็ผ่อนหนักให้เป็นเบาได้  คนเราจึงไม่ควรไปก่อความรังเกียจให้เกิดขึ้นแก่คนรอบข้างด้วยการไปดูหมิ่นดูแคลนเขาหรือไปเหยี่ยดหยามเขา .
"สร้างมิตรดีกว่าสร้างศัตรู" คำนี้เขาสอนเขาพูดกันมานานแล้ว

                                       ที่มาของเรื่อง    จากหนังสือคำพ่อคำแม่  ของ  พระธรรมกิตติวงศ์